Znaczną część wyspy porasta zupełnie bezludna dżungla, życie toczy się przy brzegach wyspy. To dlatego, mimo że Bornego stanowi prawie 30% powierzchni Indonezji, jest zamieszkała przez zaledwie 3% ludności państwa. Pośrodku wyspy wznoszą się niewielkie góry, z których w dół toczą się spienione wody wielkich rzek. Nie przez przypadek Borneo nazywane jest „Krainą Tysiąca Rzek”, to tutaj płynie najdłuższa rzeka Indonezji – Kapaus (dł. 1 143 km).
Środkowa część wyspy to kraina Dajaków. Są to ludy odróżniające się swoim sposobem życia od ludności zamieszkującej wybrzeża. Dajakowie wolą łowić ryby w rzekach, polować, uprawiać ziemię tylko na własne potrzeby i zbierać żywność w dżungli. W swoich nadrzecznych osadach zamieszkują w długich chatach, prowadzą skromne życie ale są bardzo przyjaźni i chętnie witają przybyłych gości.
W dżungli, gdzie piętro koron drzew rozpościera się na wysokości 25 m, można spotkać cenne gatunki roślinności jak: dwuskrzydlec wyrastający na 70 metrów, hebany, drzewa żelazne czy kapturnice – rośliny owadożerne.
Warto zaznaczyć, że gospodarka tej wyspy opiera się na skarbach wydobywanych z ziemi. Oprócz produkcji ropy naftowej oraz gazu ziemnego, wykopywane są tutaj diamenty, szafiry, ametysty, granaty oraz ogromne zasoby złota.