Nazwa „Wyspy korzenne” została nadana Molukom już w XIV-XV wieku, gdyż zmierzało tutaj wiele wypraw europejskich w poszukiwaniu aromatycznych przypraw, głównie kwiatu i gałki muszkatołowej.

Północne i środkowe wyspy porośnięte są wiecznie zielonym lasem równikowym i poznaczone czynnymi wulkanami, południowe zaś okolone namorzynowymi mokradłami. Fauna jest dość uboga, ale występują tutaj rodzime ssaki – torbacze, w tym latające wiewiórki. Spotkamy tam też rajskie ptaki oraz kilkadziesiąt gatunków papug.

Ze względu na trudności komunikacyjne pomiędzy rozrzuconymi na morzu wyspami, Moluki stanowią najsłabiej zbadaną i najbardziej dziką część Indonezji. W toni mórz okalających wysepki można odnaleźć wraki rozbitych statków albo dotrzeć do nietkniętych cywilizacją plaż, więc badaczy i podróżników wiele tajemnic zaprasza do odkrycia.

Kontynuując korzystanie z witryny, zgadzasz się na stosowanie plików cookie. Więcej informacji.

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close